دمنوش رزماری

رزماری یا اکلیل کوهی گیاهی چندساله و معطر است که برگ‌هایی سوزنی ‌شکل و همیشه ‌سبز دارد. گل‌های آن به رنگ سفید، صورتی، بنفش یا آبی هستند. قسمت مورد استفاده ی این گیاه برگ و سرشاخه های گل دار آن است. با اینکه رزماری بومی نواحی مدیترانه ای است، هم اکنون، در اکثر مناطق معتدل اروپا و آمریکا می روید.

رزماری صدها سال است که به عنوان ادویه و دارو مصرف می شود. بخشی از محبوبیت این گیاه، که آن را «گیاه یادبود» هم می نامند، به دلیل این باور رایج است که رزماری حافظه را تحریک و تقویت می کند. در یونان قدیم، دانش آموزان هنگام درس خواندن، شاخه های کوچک رزماری را لابه لای موهایشان می گذاشتند. در انگلستان هم  توانایی رزماری برای تقویت حافظه، این گیاه را به نماد سلامتی تبدیل کرد. رزماری در قرن شانزدهم و هفدهم، برای کمک به هضم، بسیار استفاده می شد و روغن آن نخستین بار، در قرن چهاردهم استخراج شد. امروزه این گیاه در سراسر جهان مصارف خوراکی و دارویی فراوانی دارد.

اسپانیولی ها رزماری را یکی از گیاهانی می دانند که پناهگاه مریم مقدس بودند. مردم اسپانیا و ایتالیا هم معتقدند این گیاه از انسان در برابر نیروهای جادویی و شیطانی محافظت می کند.در قرون وسطی رزماری استفاده ی زیادی در مراسم عروسی داشت. تاجی از رزماری بر سر عروس قرار داده می شد و داماد و مهمانان هرکدام شاخه کوچکی از رزماری، بر لباس خود داشتند.در اروپا و استرالیا به عنوان سمبل یادکرد و به یادسپاری در مراسم یادبود جنگ ها و مراسم عزاداری استفاده می شد. در مراسم عزاداری به هر کدام از عزاداران شاخه ای از این گیاه می دادند. تا وقتی تابوت را در قبر گذاشتند آن را روی تابوت بیندازند.

در بیمارستان های فرانسوی مرسوم بود که رزماری را به همراه سرو کوهی می سوزاندند تا هوا را ضد عفونی و از بروز مجدد عفونت جلوگیری کند.

طرز تهیه و مصرف دمنوش رزماری :