چای سیاه و آلبالو

آلبالو با نام علمی Prunus cerasus گونه ای از جنس Prunus و متعلق به خانواده ی گلسرخیان است. این گیاه، بومی کوه های قفقاز است و احتمال دارد بذر آن را پرندگان به دیگر نقاط دنیا از جمله اروپا برده باشند. برخی هم اعتقاد دارند، آلبالو بومی مناطقی در شرق اروپا است. پایه های بذری نوع گیزلا و مازارد جنس Prunus به طور گسترده در سراسر اروپا و شمال آمریکا گسترده شده اند.

آلبالو بسیار محبوب ایرانیان بود و نخستین بار رومی ها این میوه را مدتی پیش از قرن نخست میلادی به انگلیس وارد کردند. در قرن شانزدهم میلادی، هنری هشتم، کشت آلبالو را در انگلستان متداول کرد. نخستین بار بذر درخت آلبالو را مهاجران انگلیسی در 1629میلادی، به آمریکا وارد کردند. پس از آن فرانسوی ها هسته های آلبالو را از نرماندی (منطقه ای در شمال غرب فرانسه) با خود به آمریکا آوردند و در امتداد رودخانه ی سن‌لوران کاشتند. درختان آلبالو بخش بزرگی از باغ های مهاجران فرانسوی در شهرهایی مثل دیترویت و وینسنس را به خود اختصاص می داد.

نام انگلیسی میوه ی آلبالو (Cherry)، از نام شهری در ترکیه به نام کراسوس (Cerasus) گرفته شده است.

درختان آلبالو در 27 کشور در سراسر جهان، در مساحتی به وسعت 613 هزار هکتار کشت و پرورش می شوند.

رومیان در هنگام پیروزی و جشن این میوه را روی میز پذیرایی خود قرار می دادند.

به‌طور کلی، هر فرد ممکن است نسبت به گیاهان و ادویه‌های خاصی حساسیت داشته باشد که این حساسیت باید در درجه اول توسط خود فرد و در درجه دوم توسط پزشک تشخیص داده شود. البته این واکنش‌های آلرژیک عوارض جانبی مزمن یا حاد ایجاد نمی‌کنند و بعد از شناسایی گیاه حساسیت‌زا و قطع مصرف آن‌، عوارض ناشی از آلرژی برطرف خواهد شد.

هیچ شرکت یا هیچ محصولی نمی‌تواند از واکنش‌های آلرژیک بدن‌های مختلف از پیش آگاهی داشته باشد. ناسازگاری بدن با یک یا چند گیاه خاص هر چند به ندرت پیش می‌آید اما به هر حال ممکن است مصرف کنندگانی با آن مواجه شوند.

کاربرد آلبالو در طب قدیم :

• طبیعت آلبالو سرد و خشک است. از این گیاه به طور سنتی، در درمان بیماری های سنگ کلیه و مثانه و التیام زخم های مجاری ادرار استفاده می شود.
• آلبالو، مسکّن تشنگی است و شربتِ آن بهترین دارو برای عطش زیاد است.
• آلبالو، صفرا بر، ضد حالت تهوع و ضد سنگ کلیه است.
• شربت آلبالو براى کاهش تب مفید است.

طرز تهیه و مصرف آلبالو: