چای سیاه و توت فرنگی

توت فرنگی با نام علمی Fragaria × ananassa گونه ای دو رگه و متعلق به جنس Fragaria است. تاریخ این میوه، به 2000 سال پیش برمی گردد. توت فرنگی های امروزی حدود 200 سال پیش، از دورگه گیری بین توت فرنگی ویرجینیانا یا اسکارلت به عنوان والد نر و توت فرنگی چیلوئنسیس به عنوان والد ماده حاصل شده اند.

این محصول که از سال 1395 به گروه محصولات اضافه شده است از جمله چای‌های میوه‌ای محبوب نیوشا است که در ترکیب آن از چای سیاه هندی و تکه‌های خرد شده توت فرنگی استفاده شده است و برای بهبود طعم از اسانس توت فرنگی هم در این ترکیب استفاده شده است.

این گیاه، حدود سال 1300 میلادی در اروپا کشت می شد. توت فرنگی های وحشی، قرن چهاردهم میلادی در فرانسه، از جنگل به زمین زراعتی منتقل و به گیاهی اهلی تبدیل شدند. حدود سال 1600 میلادی، توت فرنگی ویرجینیانا از گونه یFragaria virginiana ، از شمال آمریکا به اروپا رسید. گسترش این گونه بسیار تدریجی بود و در اواخر سده ی 18 و اوایل سده ی 19میلادی به تدریج در انگلستان محبوب شد.

 گسترش این گونه بسیار تدریجی بود و در اواخر سده ی 18 و اوایل سده ی 19میلادی به تدریج در انگلستان محبوب شد. در دهه ی 1610 میلادی یکی از دولتمردان فرانسوی به نام فریزر، گیاه توت فرنگی چیلوئنسیس از شیلی را با خود به فرانسه برد. کشت این گیاه در شمال فرانسه گسترش یافت و مدتی پس از دورگه گیری این توت فرنگی با توت فرنگی ویرجینیانا نمونه ای جدید به وجود آمد. این نمونه ی جدید در دهه‏ ی 1800 میلادی به آمریکا صادر شد. باغبانان انگلیسی گونه ی جدید را از طریق دانه پرورش می دادند، پس از آن تعداد ارقام توت فرنگی از سه به سی رقم افزایش یافت.

گمان بسیاری از مردم بر آن است که توت فرنگی (strawberry) به دلیل انباشته شدن بوته های این گیاه با کاه و پوشال (straw) به این نام خوانده شده است. برخی منابع هم نامگذاری توت فرنگی را به دلیل آن می دانند که نخستین بار جوانان انگلیسی توت فرنگی های وحشی را برداشت می کردند و در توده ای احاطه شده از سبزه می فروختند با این وجود، منشأ دقیق نام گذاری این گیاه هنوز بر ما معلوم نشده است. به نظر می‌رسد که نخستین رقم اصلاح شده، در دوره ی قاجار و زمان صدارت اتابک اعظم، از فرانسه به ایران آمد و اتابکی خوانده شد.

کاربرد توت فرنگی در طب قدیم :

• توت فرنگی به طور سنتی در درمان بیماری هایی مثل تصلب شرایین، نقرس، سنگ مثانه و بیماری های التهابی کاربرد دارد. این میوه درمان مفیدی برای بیماری های لثه هم هست.
• رومیان باستان معتقد بودند که این میوه داروی با ارزشی است و از آن برای درمان بیماری های مختلف از جمله مالیخولیا و سنگ کلیه استفاده می کردند.
• توت‌فرنگی از میوه‌های خنک است، ادرار را زیاد می کند و رسوب دندان را از بین می‌برد و برای افرادی توصیه می‌شود که به بیماری‌هایی چون دیابت مبتلا هستند.
• املاح این میوه، برای درمان یبوست مفید است و به سبب داشتن مقادیر کافی کلسیم و فسفر، در رشد کودکان و نوجوانان، تأثیر به سزایی دارد.
• توت فرنگی، در کاهش و رفع ترس، عصبانیت، اضطراب، هیجان و سستی مؤثر است. بر طول عمر می افزاید و از سکته جلوگیری می کند.

طرز تهیه و مصرف چای سیاه و توت فرنگی :